Od briljantnih glumačkih izvedbi do tehničkih dostignuća u oblasti vizuelnih efekata i filmske tehnologije, mnogi domaći pojedinci su svojim radom ostavili neizbrisiv trag u svetskoj kinematografiji, za šta su upravo nagrađeni najprestižnijom nagradom. Ukoliko vas interesuje koji su to srbi koji su osvajali Oskara, u narednim redovima teksta pročitajte istaknuta imena.

Dušan Vukotić  

Dušan Vukotić je bio jedan od pionira animacije u Jugoslaviji i jedan od najvažnijih autora u svetu animiranog filma. Oskar je osvojio 1962. godine za svoj kratki animirani film „Surogat“, koji je stekao međunarodnu slavu zbog svoje jedinstvene tehnike i humora. Ovaj film je primer Vukotićeve sposobnosti da kroz jednostavne forme i poruke stvori duboke emotivne reakcije i društvene komentare. Vukotić je bio i profesor na Filmskoj akademiji u Zagrebu, gde je delovao kao edukator i mentor mnogim mladim filmskim talentima. Preminuo je 1998. godine u Zagrebu, ostavivši neizbrisiv trag u oblasti animacije.

Karl Malden 

Karl Malden, rođen kao Mladen Sekulović, bio je jedan od najcenjenijih glumaca svog vremena. Ovaj glumac, koji je stekao međunarodnu slavu, osvojio je Oskara 1952. godine za najbolju sporednu mušku ulogu u filmu „Tramvaj zvani želja“ („A Streetcar Named Desire“), u režiji Elije Kazana. Malden je ostvario jednu od svojih najsjanijih uloga u ovom delu, igrajući polufrancuskog i emocionalno složenog policajca, što mu je donelo pohvale kritike i publike. Takođe, nominovan je za Oskara 1954. godine za ulogu u filmu „Na dokovima Njujorka“ („On the Waterfront“), koji je postao ključni film u istoriji američke kinematografije. Malden je tokom svoje karijere ostavio značajan trag, nastupajući u više od 60 filmova i televizijskih serija. Umro je 2009. godine u 97. godini života.

Zoran Pešić

Zoran Pešić, rođeni Zemunac, stekao je međunarodno priznanje 1979. godine kada je osvojio Oskara za specijalne efekte u filmu „Superman“ Ričarda Donera. Pešić je bio odgovoran za inovativne efekte letenja, koji su postali ključni element u popularnosti filma. Njegova tehnika, poznata kao „zoptic“, omogućila je realizaciju letenja na ekranu na način koji je pre toga bio neviđen. Osim toga, Pešić je radio na kultnom filmu „2001: Odiseja u svemiru“ Stenlija Kjubrika, gde je sarađivao sa nekim od najpoznatijih profesionalaca u industriji specijalnih efekata. Ovaj Oskar mu je donio nadimak „Čovek koji je naučio Supermena da leti“, čime je ostao upamćen kao pionir u ovoj oblasti.

Stojan Stiv Tešić

Stojan Stiv Tešić rođen je u Užicu, a sa 14 godina preselio se u SAD, gde je nastavio obrazovanje i karijeru. Studirao je slavistiku i rusku književnost na Univerzitetu Indijana, ali je tokom života razvio duboku strast prema filmskoj industriji. Tešić je postao scenarista i pisac, a najpoznatiji je po scenariju za film „Breaking Away“ (1979), za koji je dobio Oskara za najbolji originalni scenario. Ovaj film je kultni klasik koji prikazuje odrastanje i izazove mladih u malom američkom gradu. Jugoslovenska premijera ovog filma održana je u Užicu, po Tešićevom zahtevu, kao simbol njegove povezanosti sa domovinom. Umro je u 53. godini u Sidneju.

Mirko Kovačević 

Mirko Kovačević je bio istaknuti inženjer i inovator na polju filmske industrije, posebno u oblasti kamere i optike. Kovačević je 2007. godine osvojio Oskara za tehničko dostignuće u oblasti filmskih kamera, za razvoj sistema FI+3, koji omogućava precizno podešavanje tri funkcije svakog objektiva na filmskim kamerama. Njegov izum omogućio je veću fleksibilnost i preciznost u snimanju filmova, čineći ga ključnim delom tehničkog napretka u filmskoj industriji. Ovaj Oskar je dodeljen zajedno sa kolegom Hauardom Prestonom, a Kovačević je bio prepoznat kao jedan od ključnih inženjera koji su oblikovali moderne filmske tehnologije.

Đorđe Milašinović 

Đorđe Milašinović je bio ključni član tima koji je 2017. godine osvojio Oskara za vizuelne efekte u filmu „The Jungle Book“ („Knjiga džungle“). Ovaj film, koji je bio prepun impresivnih CGI efekata, omogućio je stvaranje verodostojnih, animiranih likova i okruženja, što je u velikoj meri zahvaljujući Milašinoviću i njegovom timu. Nakon ovog uspeha, Milašinović je radio na nekim od najpoznatijih i najskupljih filmova, uključujući „Osvetnici: Rat beskraja“, „Pirati sa Kariba: Salazarova osveta“, i „Planeta majmuna: Rat“. Njegova ekspertiza u oblasti vizuelnih efekata učinila ga je jednim od najcenjenijih stručnjaka u industriji filmskih efekata.

Dejan Ilić 

Dejan Ilić je naučnik i profesor na Univerzitetu u Gracu, specijalizovan za fizičku hemiju, mikroračunarstvo i elektroniku. Godine 2008. dobio je Oskara za tehničko dostignuće za razvoj proizvoda „arimaks“, koji omogućava detekciju detalja koji su obično nevidljivi golim okom. Ovaj uređaj se koristi u filmskoj industriji, ali i u drugim industrijama kao što su medicina, automobilska industrija i sigurnosni sistemi. Ilić je bio priznat za svoj doprinos nauci i tehnologiji, jer je njegov rad omogućio bolje snimanje i analizu u vizualnim efektima, čime je unapredio kvalitet filmova i drugih medija.

Navedene ličnosti su svojim radom ostavile neizbrisiv trag na globalnoj filmskoj i tehnološkoj sceni, a domovina se mora ponositi njihovim postignućima. Ne dajte da se zaboravi.